Siemen Dijkstra (1968) was als kind al gefascineerd door de natuur. Mede door de kleurrijke bloemlezingen van zijn vader, een hobby paleontoloog, leerde de jonge Siemen de geheimen van het landschap kennen en ontwikkelde hij een fascinatie voor stenen, die hij overal opduikelde. Zijn verzameling stenen vormde het fundament voor zijn kunstwerken, die stuk voor stuk zijn liefde voor het natuurlijke landschap weerspiegelen, waarin hij nog steeds woont en werkt.
 
Tekeninkt
Aan het einde van de tachtiger jaren schiep Siemen Dijkstra zijn eerste landschappen in tekeninkt. Tot dan toe waren fantasie en het verhaal het leidend voorwerp van zijn tekeningen geweest, hoewel het onderwerp ‘landschap’, zij het in een iets abstractere vorm, ook al deel uitmaakte van zijn oeuvre. In het begin van de jaren ’90 verschenen de eerste kleurenhoutsneden met het landschap als centraal onderwerp. Daarbij bleek de grootste uitdaging niet het vastleggen van het landschap op zich te zijn, maar het ongrijpbare te definiëren, datgene wat op het gemoed inwerkt. Zijn inspiratie haalde hij uit zijn sterke verbondenheid met het Groningse en Drentse rurale landschap. Als hij daar bij nacht en ontij doorheen fietste, bracht de sfeer hem terug naar het landschap waar hij als kind stenen liep te zoeken met zijn vader.
 
Reductiemethode
Bij de opbouw van zijn kunstwerken hanteert Siemen Dijkstra de kleurenhoutsnede techniek. Dit is een grafische hoogdruk techniek, waarbij het onderwerp eerst wordt getekend op een houten plaat, waarna het wordt uitgesneden, geïnkt en tenslotte wordt afgedrukt op papier. Bij de opbouw van de houtsnede maakt Dijkstra tevens gebruik van de reductiemethode: de afbeelding wordt in een houtplaat uitgesneden, en bij iedere drukgang worden er steeds meer details uit diezelfde houtplaat gekerfd. De stijl van Siemen Dijkstra kenmerkt zich door een minutieus perfectionisme, waarbij er soms wel tot vijftien verschillende drukgangen aan te pas komen, voordat het kunstwerk echt ‘af’ is. Bij iedere drukgang wordt een nieuwe kleurnuance toegevoegd, wat voor een niet te evenaren diepte effect zorgt. De vele lagen die hij in zijn werken aanbrengt, geven hem de mogelijkheid om de gelaagde werkelijkheid van het afgebeelde naar de oppervlakte te brengen.
 


Altijd weer terug naar huis
Dijkstra houdt van reizen, en heeft dan ook al door vele verre landschappen gezworven, waarbij hij ontberingen zoals kou en wind niet uit de weg gaat. De indrukken uit zijn reizen naar vreemde landen komen dan ook regelmatig terug in zijn houtsneden. Maar een ding is zeker: hij komt altijd weer terug tot de kern, zijn eigen stek in de buurt van Dwingeloo. Als hij dan weer op de heide staat, merkt Siemen Dijkstra dat hij, zoals hij het zelf uitdrukt, toch behoorlijk wortel heeft geschoten op de plek waar hij op is gegroeid.
 
Misschien dat die navelstreng met zijn roots hem in staat stelt, om met zoveel bezieling uit te drukken wat hem aan het landschap boeit. Zijn uit hout gesneden bomen, weidelandschappen en waterpartijen vallen op door hun rijkdom aan kleurnuance en detail. Ze ademen een sfeer van nostalgie en wellicht zelfs een vleugje weemoed. Weemoed om het natuurlijke landschap, dat ook in het noorden van Nederland steeds meer plaats moet maken voor de zogenaamd beschaving. Siemen Dijkstra ziet zichtzelf in dit opzicht als een soort archivaris: hij archiveert landschappen, waarin de klok stil lijkt te staan. Een ode aan de tijd, waarin de mens niet over de natuur heerste, maar er onderdeel van was. Siemen Dijkstra legt deze natuurlijke landschappen met veel liefde en bezieling vast, voordat ze voorgoed uit het zicht verdwenen zijn.