Adriana van Zoest

Na haar indrukwekkende tentoonstelling 'Post Mortem' in het Drents Museum presenteert Adriana van Zoest nu haar nieuwste schilderijen met stillevens en dierportretten die hun schoonheid ontlenen aan hun wonderschone uiterlijk en uitzonderlijke technische perfectie. De kracht van haar schilderijen is echter gelegen in de bezieling waarmee ze zijn geschilderd. Haar werken ontstijgen de weergave van de realiteit en geven stof tot nadenken. Adriana van Zoest weet "het licht dat van binnen uit schijnt" voor ons zichtbaar te maken en zo de ziel van haar onderwerpen bloot te leggen.

Adriana van Zoest (1966) behoort tot de absolute top van hedendaagse realistische schilders. Met haar stillevens onderscheidt zij zich, doordat ze een brug vormt tussen de klassieke en de moderne. Zij behoort dan ook tot de klassiek moderne binnen het hedendaags realisme. Adriana hanteert technieken van de klassieken (laag over laag) terwijl haar composities en haar kleurencombinaties van deze tijd zijn. Ze maakt nooit een directe weergave van de werkelijkheid. De objecten in haar stillevens worden slechts als inspiratiebron gebruikt. Het licht wordt zo gemanipuleerd, dat zelfs deze als onderwerp fungeert. Dit geeft in haar schilderijen een extra dimensie die soms nauwelijks te zien, maar duidelijk voelbaar is. De devotie en het uiterste perfectionisme van haar werk komt tot uiting en wordt verklaard door haar eigen onderstaande woorden.

Regelmatig is mij gevraagd of ik niet liever iets anders was worden dan kunstschilder. Mijn antwoord was daarop stellig nee. Feitelijk word je geen kunstenaar. Je bent het gewoon. Het is een manier van leven. "Schilder zijn" zit in mijn persoon. Ik was er altijd al mee bezig en ben er gewoon mee doorgegaan en heb mij ontwikkeld. Veel mensen denken dat ik alleen maar werk als ik eenmaal door inspiratie bevangen ben. In de praktijk werkt het zo niet. Er is wel eens een dag dat het niet zo goed wil lukken. Dat is helemaal niet zo erg. Tenslotte hoef ik niet alles op te hangen wat uit mijn handen komt. Alleen het beste bereikt de galerieen. Schilderen is voor kunstenaars net als ademen, je kunt er niet mee stoppen. Er bestaat voor kunstenaars dan ook geen pensioengerechtigde leeftijd. Kunstenaar ben je van het begin tot het eind van je leven.