Anton ter Braak

In het universum van de beeldhouwer Anton ter Braak (1960) spelen paarden, stieren, vrouwen en abstracte werken een grote rol. "Thema's waar ik nog jaren mee toe kan: het ene werk komt voort uit het andere. Ik probeer steeds dichter bij het wezen van mijn objecten te komen. In ruim twintig jaar tijd heb ik mijn eigen stijl ontwikkeld." De beelden van Anton ter Braak staan op de grens van abstract en figuratief. Ze zijn gemaakt uit de verbeelding, niet naar de werkelijkheid. Wat wezenlijk is voor een vrouw, stier of paard, wordt in overdreven, wellicht zelfs geidealiseerde vorm weergegeven. Het materiaal, bij Anton ter Braak altijd brons, doet de rest: gladde, gepolijste oppervlakken, contrasterend met ruwere delen, een grote schaduwwerking en een zekere klassieke voornaamheid die je bijna altijd associeert met brons.

In zijn compacte beelden van vrouwen, stieren en paarden, weet Anton ter Braak de kern, de ziel op een uiterst persoonlijke en krachtige wijze vast te leggen.Met een innerlijk gevoel voor schoonheid maar ook door het geraffineerd gebruik van het materiaal. De sierlijke gestaltes, van zowel dier als mens, zijn verstild of juist vol beweging. Door op diverse plaatsen te omsnoeren en omgorden met in metaal gestold verbandgaas of jutekoord schept Anton ter Braak een werkwijze die de onderlinge delen en vlakken zowel verdeelt als verbindt.

Als een van de weinige kunstenaars giet Anton ter Braak zijn bronzen deels zelf en last, slijpt en patineert hij altijd persoonlijk, hetgeen zijn respect afdwingende vormgeving en eigenzinnig handschrift mede bepaalt.