Ernest Joachim

De bronssculpturen van Ernest Joachim (1949) hebben de gaafheid, de sierlijkheid en de grilligheid van de natuur. Een onuitputtelijk thema, vertolkt in een vloeiende vormentaal. Geabstraheerd verschijnen spannende, strak gelijnde volumes, die doen denken aan zowel bloemen en andere plantendelen, als aan skeletvormen van mens of dier. Hoe meer de kunstenaar zich verwijdert van de werkelijkheid, hoe meer de essentie van het uitgebeelde tot uitdrukking komt. De uitvoering van de bronzen geeft, mede door het soms glanzend gepolijste oppervlak, de vormen een monumentaal karakter. Zijn beelden zijn zowel tekens van bewondering als eerbewijzen aan de schoonheid. Middels zijn beelden spreekt Ernest Joachim zowel zijn bewondering als verwondering uit over de schoonheid van de schepping.

Ernest Joachim: "Mijn inspiratiebron ligt in de natuur en soms in de architectuur, hoewel dit tegenstellingen lijken. Vaak beweegt mijn werk zich tussen deze twee vormen. Soms in harmonie met, soms in tegenstelling tot hun omgeving. Ik probeer de natuur te interpreteren en bepaalde onderwerpen in hun essentie weer te geven. Daarbij streef ik naar perfectie. Zoals het mij liever is om een haiku te lezen dan een ellenlang gedicht of verhaal."

Ernest Joachim volgde opleidingen aan de academie van Eeklo (B), de academie Brugge (B) en de academie Gent (B).