Peter Durieux

Peter Durieux (1951) schildert landschappen als oases van rust waarin men stil kan vertoeven en mijmeren over de schoonheid van de natuur. Groene bossen, een weiland met een hekje of een stenen muurtje worden zorgvuldig en tot in detail uitgebeeld. Zonlicht strijkt gelijkmatig over de voorstelling: er is geen wind, geen onrust, alles is verstild. Peter Durieux ontleent zijn ideeen aan zijn reizen naar Frankrijk, waar hij wandelt en schetsen maakt van plekken die hem boeien. De tekeningen die hij buiten maakt, zet hij in een schilderij om in zijn atelier. Hij schildert echter nooit precies na wat hij ziet. De compositie van het beeld zet Peter Durieux naar zijn eigen hand waarbij fantasie en werkelijkheid in elkaar overvloeien. Storende elementen worden weggelaten en voorwerpen worden verschoven of toegevoegd. Het is uiteindelijk de compositie, de vlakverdeling, het spel van licht en donker en het kleurgebruik dat telt, niet het werkelijkheidsgehalte van de voorstelling.

Peter Durieux is een fijnschilder wiens landschappen een verlangen naar een verloren harmonie met de natuur oproepen. Mensen komen niet voor in de schilderijen van Peter Durieux. Wel zien we steeds de aanwezigheid van de menselijke hand in bouwsels, hekjes en huizen. Het zijn elementen die zich harmonieus in de natuur voegen, alsof de menselijke aanwezigheid alleen iets toevoegt en geen afbreuk doet aan zijn omgeving.

Peter Durieux volgde zijn opleiding aan de academie Minerva Groningen.